اثر کود دهی تکمیلی بر افزایش باردهی و ترکیب شیمیایی ارقام پسته (pistacia vera l.) در شرایط آب و خاک شور

این پژوهش در دو آزمایش جداگانه در جنوب خراسان انجام گردید. آزمایش 1 به مدت پنج سال (82-1378) در ایستگاه تولید پسته گناباد متعلق به آستان قدس رضوی انجام شد. با توجه به مشاهده آسیب خشکیدگی برگ در درختان پسته و مشکلات شوری این آزمایش طراحی شد. دو واحد پسته کاری 6 و 7 که هدایت های الکتریکی آب آبیاری آن ها به ترتیب 45/7 و 11 دسی زیمنس بر متر بود برای آزمایش 1 انتخاب گردید. ارقام پسته بادامی سفید و اوحدی با پایه بادامی ریز به عنوان ترکیبات پایه – پیوندی مورد استفاده در آزمایش انتخاب شدند. در هر یک از واحدها، آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. در هر یک از بلوک های دو واحد در سال 1380 برای هر یک از درختان کود دهی تکمیلی در نظر گرفته شد که شامل ترکیبی از کودهای شیمیایی و دامی با مقادیر معین بوده است. آزمایش 2 با ارقام بیشتر در طی سال های 1369 تا 1378 در یکی از باغ های پسته منطقه خواف که هدایت الکتریکی آب آبیاری آن 29/10 دسی زیمنس بر متر بود به صورت طرح کاملا تصادفی نامتعادل بر روی 66 درخت انجام شد. با توجه به نتایج تجزیه مرکب آزمایش ها در آزمایش 1 محصول کمی بادامی سفید به طور معنی دار از اوحدی بیشتر بود. در آزمایش 1 ویژگی سال آوری در اوحدی قابل توجه بود. دو سال بعد از کود دهی تکمیلی (1382) محصول پسته بطور معنی دار افزایش و در نتیجه سال آوری مشاهده نشد. با این تیمار علائم خشکیدگی برگ ها نیز کاهش یافت. مقادیر تجمع یون های کلرید و به ویژه سدیم و همچنین آسیب نکروز برگ در رقم حساس اوحدی بیشتر بود. در بلوک 1 واحد 6 که قبلا شوری آن افزایش یافته بود، جذب یون های ca و mg بطور معنی دار کاهش یافت. رقابت کاتیونی سدیم نسبت به یون های کلسیم و منیزیم سبب کاهش معنی دار محصول در آن بلوک شده بود. با این وجود تجمع نیتروژن در بافت برگ رقم حساس نیز قابل توجه بود. همچنین اثر شوری به گونه ای نبوده که از جذب فسفات ممانعت نماید. با عمل سربرداری گیاهان از زیر نقطه پیوند چنین تشخیص داده شد که حساسیت به نمک در شرایط فوق عمدتاً مربوط به رقم می باشد ...